Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας η 8η Μαρτίου και χιλιάδες γυναίκες θα γεμίσουν την αγκαλιά τους με ανθοδέσμες, θα δεχτούν ευχές και εκδηλώσεις αγάπης, θα γλεντήσουν και θα... υψώσουν τη φωνή τους, θυμίζοντας ότι «γιορτάζουν κάθε μέρα».

Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε το 1910 από τη Διεθνή Γυναικεία Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, ύστερα από πρόταση της μεγάλης φεμινίστριας Κλάρας Τσέτκιν.

Σκοπός της ήταν να διατηρηθεί η ανάμνηση της πρώτης διαδήλωσης των Αμερικανίδων, που είχε γίνει 53 χρόνια νωρίτερα, το 1857. Στις 8 Μάρτη 1857 οι ράφτρες και υφάντρες της Ν. Υόρκης βγήκαν δυναμικά στους δρόμους στην πρώτη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών, για να διεκδικήσουν τη μείωση των ωρών εργασίας από 16 σε 12, για ίσα μεροκάματα με τους άνδρες και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής. H συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα.

Από τις πιο άξιες εκπροσώπους του γυναικείου φύλλου είναι και αυτές που θα δούμε στην πιο κάτω λίστα. Διακρίθηκαν και έγραψαν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην παγκόσμια Ιστορία. Απέδειξαν στην πράξη όλα τα επιχειρήματα του φεμινιστικού κινήματος και διέψευσαν κάθε υπερασπιστή της φυλετικής ανισότητας λόγω εγγενών αδυναμιών.

Οι γυναίκες της λίστας που ακολουθεί με την πορεία που ακολούθησαν και το ρόλο που διαδραμάτισαν, καταρρίπτουν το μύθο του «αδύναμου φύλου».

Με αφορμή λοιπόν την Ημέρα της Γυναίκας, δείτε ορισμένες από τις πιο «άξιες» εκπρόσωπους του γυναικείου φύλου.

Οι γυναίκες που έγραψαν ιστορία

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας η 8η Μαρτίου και χιλιάδες γυναίκες θα γεμίσουν την αγκαλιά τους με ανθοδέσμες, θα δεχτούν ευχές και εκδηλώσεις αγάπης, θα γλεντήσουν και θα υψώσουν τη φωνή τους, θυμίζοντας ότι «γιορτάζουν κάθε μέρα».

Η γιορτή αυτή καθιερώθηκε το 1910 από τη Διεθνή Γυναικεία Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, ύστερα από πρόταση της μεγάλης φεμινίστριας Κλάρας Τσέτκιν.

Σκοπός της ήταν να διατηρηθεί η ανάμνηση της πρώτης διαδήλωσης των Αμερικανίδων, που είχε γίνει 53 χρόνια νωρίτερα, το 1857. Στις 8 Μάρτη 1857 οι ράφτρες και υφάντρες της Ν. Υόρκης βγήκαν δυναμικά στους δρόμους στην πρώτη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών, για να διεκδικήσουν τη μείωση των ωρών εργασίας από 16 σε 12, για ίσα μεροκάματα με τους άνδρες και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής. H συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα.