ΠΟΛ. ΣΥΛ. ΤΕΡΠΝΗΣ

Όπως είπαμε και στο τρίτο μέρος της παρουσίασης, με το τέλος της δεματοποίησης, ο αγρότης ερχόταν σε επαφές με τους εμπόρους των καπνών, που όριζαν μέσα σε ένα ευρύτερο οικονομικό παιχνίδι τις τιμές. Καπνοβιομηχανίες, έμποροι, μεσάζοντες όλοι στις πλάτες του τελευταίου κρίκου. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά, ήταν ότι οι σκιές των εμπόρων πλάκωναν τον λόγο των αγροτών. Σαν μια οικονομική χούντα που κυκλοφορούσε την νύχτα. Είναι αλήθεια ότι οι έμποροι, τα βράδια πλησίαζαν τους αγρότες στα καφενεία. Οι υποσχέσεις για καλύτερες τιμές εκτός από την εξευτελιστική πρώτη τιμή, χάνονταν όσο περνούσαν ημέρες, ο καπνός έμενε απούλητος, η αγωνία κορυφώνονταν. Και όταν έφτανε ο πολυπόθητος καιρός πάντα ο αγρότης ήταν αδικημένος

Μέχρι και το 1963, τον έλεγχο των τιμών στην αγορά του καπνού είχαν αποκλειστικά οι έμποροι, οι οποίοι με την σοφή ματιά τους περνούσαν και βαθμολογούσαν τον καπνό στα δέματα και τον κατέτασσαν σε διάφορες κατηγορίες. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι αγρότες μετά την απόρριψη των καπνών τους, έτρεχαν στα γραφεία των εμπόρων και των καπνοβιομηχανιών όπου με παρακάλια προσπαθούσαν να πουλήσουν στην κατώτερη τιμή. Πλήρης απαξίωση της εργασίας και εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Η κατάσταση αυτή άλλαξε το το 1964 ο τότε υπουργός Γεωργίας της κυβερνήσεως της Ενώσεως Κέντρου, Αλέξανδρος Μπαλτατζής έδωσε νέα πνοή στον Εθνικό Οργανισμό Καπνού (ΕΟΚ). Ο οργανισμός απέκτησε ενεργό ρόλο στην εμπορία και διακίνηση του καπνού και διασφάλιζε την τιμή της αγοραπωλησίας. Καθόριζε κατώτερη ικανοποιητική τιμή ασφαλείας για τον καπνό και οι αγρότες αισθάνθηκαν ασφάλεια. Δυστυχώς αυτό δεν κράτησε και πολύ. Μετά το 1968, άρχισε και η πολιτική ορισμού των κιλών που έπρεπε να παράγει ο κάθε αγρότης.

Όμως πλέον η οικονομική κατάσταση των αγροτών είχε φτάσει στο αρνητικότερο σημείο. Έτσι ξεκίνησαν και οι μεταναστεύσεις κυρίως προς την Γερμανία. Οι περισσότεροι της ηλικίας μου θα θυμούνται τους αποχωρισμούς των γονέων. Με την πάροδο των ετών, η καλλιέργεια εγκαταλείφθηκε από την πλειοψηφία των συγχωριανών μας , αντικαταστάθηκε από την καλλιέργεια άλλων προϊόντων, (καλαμποκιού, τεύτλων και ντομάτας κτλ) Σήμερα στο Στρυμονικό ελάχιστες οικογένειες καλλιεργούν τον καπνό, που αποτελεί μια κοπιαστική ομόχρονη εργασία.