6 μυστικά για να ξεκλειδώσετε το ταλέντο του παιδιού σας
«Το μεγαλείο δεν γεννιέται, καλλιεργείται» υποστηρίζει ο συγγραφέας του best seller, The Talent Code, Daniel Coyle.
Από τα πορίσματα του Coyle, μετά από 2ετή έρευνα στα φυτώρια ταλέντων ανά την υφήλιο, διαπιστώνεται ότι οι γονείς έχουν λανθασμένη εικόνα για το «πώς η ιδιοφυΐα …συμβαίνει». Το τεράστιο ταλέντο δεν είναι γραμμένο στο DNA ενός παιδιού, λέει ο Coyle, είναι το αποτέλεσμα ενός εξειδικευμένου και ισχυρού σχεδιασμού, που συνδυάζει τρεις στοιχειώδεις δυνάμεις: στοχευμένες μεθόδους άσκησης, ειδικές μεθόδους ανάπτυξης κινήτρων και προπόνηση.Το πώς τα παιδιά ασκούνται, το πώς αντιμετωπίζουν την αποτυχία, το πώς τα επαινούμε και τα κριτικάρουμε, παίζουν όλα ρόλο στην πιθανότητα επίτευξης του μεγαλείου. «Φυσικά, δεν γίνεται ο καθένας Michelangelo ή Michael Jordan», λέει ο Coyle, αλλά η κατανόηση ότι η ιδιοφυΐα δεν είναι ένα ατύχημα-ευτύχημα, αλλά το αποτέλεσμα ενός εξειδικευμένου και ισχυρού σχεδιασμού, βοηθά τους γονείς να ξεκλειδώσουν την νευροφυσιολογία της μάθησης.
Αυτό που εντυπωσίασε τον Coyle κατά τη διάρκεια της έρευνας του ήταν το πόσο
εκπληκτικά παρόμοιοι ήταν όλοι οι ταλαντούχοι που μελέτησε και πόσο οι προπονητές τους τους μιλούσαν με το ίδιο είδος ρυθμού, τους έδιναν τις ίδιες οδηγίες και τους αντιμετώπιζαν με τον ίδιο τρόπο. Επίσης, οι προπονητές αυτοί διέθεταν παρόμοιες πρακτικές μάθησης με επιβράδυνση σε απίστευτα χαμηλές ταχύτητες, καθώς και με συμπίεση της προσπάθειας, επιταχύνοντας σε γρήγορους ρυθμούς στη συνέχεια .
Κατά τον Coyle, 6 είναι οι στρατηγικές για το ξεκλείδωμα των ταλέντων στα παιδιά:
Αναζητήστε μικροσκοπικές, δυνατές στιγμές ανάφλεξης
Η σκληρή άσκηση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Απαιτεί πάθος, κίνητρο, εμμονή και το συναισθηματικό καύσιμο που λέμε αγάπη. Νέα έρευνα δείχνει ότι όσον αφορά στο κίνητρο, είμαστε όλοι γεννημένοι με το νευρολογικό ισοδύναμο που το ενεργοποιεί. Όταν η ταυτότητα ενός παιδιού συνυφαίνεται με ένα στόχο, πυροδοτείται η επιθυμία και ένα τσουνάμι ασυνείδητης κινητήριας ενέργειας απελευθερώνεται. Ο Coyle επισημαίνει μια μελέτη που έχει γίνει με μια σειρά από νέους μουσικούς, στην οποία αυτοί που έβλεπαν τους εαυτούς τους μουσικούς και ως ενήλικες μάθαιναν 400 τοις εκατό πιο γρήγορα από αυτούς που δεν το έκαναν. «Δεν είναι τα γονίδια που έκαναν αυτά τα παιδιά να επιτυγχάνουν, είναι το καύσιμο που περιέχεται μέσα σε μια μικρή ιδέα: εν προκειμένω: «Θέλω να γίνω μεγάλος μουσικός» », αναφέρει ο Coyle.
Κατανοήστε ότι η άσκηση χρειάζεται υπομονή και επιμονή
Τα φυτώρια ταλέντων γνωρίζουν από καιρό ένα πολύ σημαντικό γεγονός, το οποίο η επιστήμη μόλις ανακάλυψε: η απόκτηση ικανοτήτων εκτοξεύεται, όταν κανείς λειτουργεί στα όρια των δυνατοτήτων του, κάνει λάθη και τα διορθώνει και βρίσκεται σε μια κατάσταση που ονομάζεται «βαθιά άσκηση». Η ουσία: τα λάθη δεν είναι ετυμηγορίες, είναι πληροφορίες που χρησιμοποιούμε για να οικοδομήσουμε γρήγορα, ικανά κυκλώματα δεξιοτήτων. Τα παιδιά που είναι σε θέση να βλέπουν τα λάθη ως καύσιμο για τη μάθηση, αντί για τροχοπέδη, είναι αυτά που τελικά γίνονται ιδιοφυΐες.
Αναγνωρίστε ότι η αργή πρακτική είναι παραγωγική πρακτική
Αυτή η τεχνική είναι κοινή σχεδόν σε κάθε φυτώριο ταλέντων, από τενίστες, τσελίστες έως και μαθηματικούς. Όταν λειτουργείτε με αργούς ρυθμούς, μπορείτε να αισθανθείτε και να διορθώσετε τα λάθη σας, καθώς και να προπονήσετε τον εαυτό σας να χτίσει ένα καλύτερο κύκλωμα δεξιοτήτων. Στο Meadowmount, ένα κλασικό μουσικό σχολείο του οποίου απόφοιτοι είναι ο τσελίστας Yo-Yo Ma και ο βιολιστής Itzhak Perlman, ακολουθείται ο εξής κανόνας: θα πρέπει να παίζετε αρκετά αργά ώστε ένας περαστικός να μην μπορεί να αναγνωρίσει το τραγούδι. Όπως το θέτει ένας προπονητής του σχολείου:«Δεν έχει σημασία πόσο γρήγορα μπορείτε να το κάνετε. Σημασία έχει πόσο αργά μπορείτε να το κάνετε σωστά.»
Επαινέστε την προσπάθεια όχι την φυσική ικανότητα
Όταν επαινούμε τη νοημοσύνη ενός παιδιού, είναι σαν να του λέμε ότι η κατάσταση είναι η ουσία, με αποτέλεσμα αυτό να λαμβάνει λιγότερα ρίσκα. Όταν όμως επαινούμε την προσπάθεια, τα παιδιά διατίθενται να αναλάβουν περισσότερα ρίσκα, να κάνουν λάθη και να μάθουν από αυτά, που είναι και η ουσία της βαθιάς άσκησης και μάθησης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα φυτώρια ταλέντων χρησιμοποιούν λεξιλόγιο που βασίζεται στην προσπάθεια: Οι Ρώσοι τενίστες δεν «παίζουν» τένις - η λέξη είναι borot'sya - αγωνίζονται.
Ενθαρρύνετε τη μίμηση
Η αντιγραφή είναι μια νευρολογική συντόμευση προς τις δεξιότητες. Το να φαντάζεστε έντονα τον εαυτός σας να τελειοποιεί τις δεξιότητές του είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα για να γίνει αυτό πραγματικότητα, είτε θέλετε να γίνετε συγγραφέας είτε χορευτής. Ο Tim Gallwey, συγγραφέας και καθηγητής τένις, διδάσκει τους αρχάριους μαθητές του να παίζουν μιμούμενοι ένα μέτριο παιχνίδι σε είκοσι λεπτά πριν αρθρώσει λέξη από την διδασκαλία του.
Σταθείτε πλάι τους.
Το είδος της βαθιάς άσκησης που αναπτύσσει κυκλώματα ικανότητας μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από το παιδί και όχι από τον γονέα. Ως ψυχολόγος του Stanford University, ο Carol Dweck μιλάει ξεκάθαρα για τη θέση των γονέων: όλη η γονική συμβολή μπορεί να αποσταχθεί σε δύο βασικά σημεία: 1) δώστε προσοχή σε ό, τι κοιτάζει το παιδί σας, και 2) επαινέστε το παιδί σας για την προσπάθεια του. Με άλλα λόγια, παρατηρήσετε πότε το παιδί σας ερωτεύεται, και βοηθήστε το να χρησιμοποιήσει την ενέργεια αυτής της αγάπης του με σύνεση. Όταν αρχίσετε να σκέφτεστε το ταλέντο ως μια διαδικασία, όταν δείτε τη δύναμη ορισμένων μορφών άσκησης, όταν ψάξτε για το εσωτερικό πάθος, όταν συντονιστείτε στα σήματα διδασκαλίας που μπορείτε να στείλετε, η ζωή αλλάζει, λέει ο Coyle. Όπως και οι περισσότερες μεγάλες αλλαγές, αυτή είναι εμφανής σε μικρά πράγματα. «Για την οικογένειά μας, είναι όταν ο γιος μας έχει ένα δύσκολο νέο τραγούδι στο πιάνο, και η σύζυγός μου τον ενθαρρύνει να δοκιμάζει μόνο την πρώτη γραμμή, ή απλώς τις πρώτες πέντε νότες ξανά και ξανά, με απλά βήματα μωρού μέχρι να λυθούν τα χέρια του . Ή όταν οι κόρες μας κάνουν σκι, και μας ενημερώνουν με ενθουσιασμό ότι έπεσαν πολλές φορές, σημάδι ότι γίνονται όλο και καλύτερες στο σκι», επισημαίνει ο Coyle.
Κυρίως, όμως, διδάσκουμε τα παιδιά ότι το ταλέντο το χτίζει κανείς, δεν γεννιέται με αυτό, γεγονός που τους επιτρέπει να βλέπουν την αποτυχία με έναν εντελώς νέο τρόπο. Η αποτυχία δεν είναι μια ετυμηγορία, είναι μια πορεία προς τα εμπρός. Και τα λάθη δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε, είναι βήματα στο δρόμο προς την επιτυχία. Χωρίς αυτά, το μεγαλείο δεν είναι εφικτό.
πηγή: www.education.com
.jpg)
