ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛ. ΤΕΡΠΝΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚ. ΔΡΙΤΣΑ

κ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ

Πριν λίγες ημέρες δεχτήκαμε στον Πολιτιστικό Σύλλογο ένα τηλεφώνημα και κανονίσαμε ένα ραντεβού με έναν υπέροχο κύριο τον Δρίτσα Γιώργο. Είναι ο γιος του παππού Στέργιο Δρίτσα γνωστού στην Τερπνή, που απεβίωσε πριν μήνες πλησιάζοντας έναν αιώνα ζωής και μάλιστα ασκώντας την αγροτική μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Τον αναζωογονούσε όπως έλεγε η ενασχόληση με τη γη και ήταν τόσο ελπιδοφόρο να τον βλέπεις να οργώνει με το αλογάκι του και το αλέτρι πλησιάζοντας τα 100 χρόνια ζωής. Είχαμε ζητήσει 3-4 χρόνια πριν από τον παππού Δρίτσα να χαρίσει στον Πολιτιστικό το κάρο του και για να μείνει στο μουσείο και για να το χρησιμοποιεί ο σύλλογος σε κάποιες εκδηλώσεις, αλλά η απάντηση του γέροντα ήταν πως αυτό ηταν αδύνατο αφού ακόμη το χρησιμοποιούσε στα χωράφια. Έτσι ξέροντας όλα αυτά ο γιος του παππού ο Γιώργος επικοινώνησε μαζί μας και μας ανακοίνωσε πως ήθελαν να προσφέρουν το κάρο του αποβιώσαντα παππού Δρίτσα στον Πολιτιστικό για να το χρησιμοποιήσει όπως ήθελε. Τι άλλο θα μπορούσαμε να πούμε από πολλές πολλές ευχαριστείες στην οικογένεια Δρίτσα και στον κ. Γιώργο.
ΤΟ ΚΑΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΤΟΥ
ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΔΡΙΤΣΑ
Μόλις πριν 2-3 χρόνια συγκεκριμένα το 2010 ο παππούς Δρίτσας είχε αγοράσει καινούργιο άλογο για τις αγροτικές δουλειές εμπνέοντας το γεγονός τον εκπαιδευτικό Γιώργο Λιόλια να γράψει ένα υπέροχο κείμενο μεταξύ των οποίων έγραφε:
.....Κάθομαι και απολαμβάνω τον καφέ μου. Ένας μακρόσυρτος ήχος, από την πλευρά του δρόμου, ταράζει την κατά τα άλλα ήσυχη γειτονιά μου.Γνώριμος ήχος αλλά και συνάμα παράξενος.Γνώριμος γιατί το αυτί δε γελιέται.Παράξενος γιατί αν και διαφορετικός (παλιά οι δρόμοι είχαν πέτρες) με έφερε τριάντα (30) τουλάχιστο χρόνια πίσω. Αλήθεια η σκέψη πόσο γρήγορη είναι και πόσο εύκολα μπορεί να προσπεράσει τα χρόνια;
Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ
ΙΠΠΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΝΙΓΡΙΤΑΣ
 Χίλιες δυο εικόνες πέρασαν από μπροστά μου, σαν αστραπιαία κινηματογραφική ταινία.
 Ο ήχος δυνάμωνε. Πλησίαζε και στην άκρη της οπτικής μου γωνίας προβάλλει ένα κεφάλι. Αυτό είναι, αυτό που έκανε τη σκέψη να τρέξει τόσο γρήγορα,συνδιάζοντας τον ήχο, είναι πλέον μπροστά μου. Γρήγορα η εικόνα ολοκληρώνεται. Άλογο με κάρο.
Πόσο μακρινή εικόνα; Πόσο διαφορετικός ήχος; Ρωτάω και μου λένε το άλογο είναι του μπαρμπα Στέργιου του Δρίτσα που δοκιμάζεται στο κάρο για να το αγοράσει. Άλλη έκπληξη.Ο μπαρμπα-Στέργιος θέλει ακόμη άλογο;
Ο μπαρμπα Στέργιος σε αυτή την ηλικία αγόραζε άλογο......η θέα του κάρου μου έφερε τόσες θύμησες....
Τότε που μικρά παιδιά τρέχαμε πίσω από τα κάρα, να καθίσουμε στη νουρά,να οδηγήσουμε το άλουγο, να "κλέψουμε" σταφύλια από τα κοφίνια και τα βαρέλια του τρύγου,να τα γυρίσουμε στην αντίθετη πλευρά από αυτή που τα είχε αφήσει ο νοικοκύρης και τόσες άλλες.....

Να ευχαριστήσουμε επίσης:
Τον Ιππικό Όμιλο Νιγρίτας, τον πρόεδρο κ. Φτιάκα Παναγιώτη, τον κ. Μανώλη Αδάμο
Τον κ. Γιαχιά Βαγγέλη πάντα παρόντα και πολύτιμο συνεργάτη του συλλόγου.
Τον κ. Αγγελάκη Μιλτ. Χρήστο για τη συνεργασία και βοήθεια.

Next Post Previous Post
Τα πάντα για Sports, culture, Art, Life, Hot
και πολλά άλλα !!!

www.panseraikos.gr