Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Νικήτας ο Γότθος δεν είχε καμιά σχέση με την Νιγρίτα και την περιοχή. Ένα περιστατικό όμως που συνέβη στα τέλη της Γερμανικής κατοχής, κατά την ημέρα εορτής του Αγίου Νικήτα την επαύριον της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, δηλαδή στις 15 Σεπτεμβρίου, κατέστησε τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Νικήτα δεύτερο πολιούχο και προστάτη της πόλεώς μας.

Το περιστατικό αυτό είχε να κάνει με την διάσωση της Νιγρίτας και των κατοίκων της από ένα άλλο ολοκαύτωμα πολύ μεγαλύτερο από το ολοκαύτωμα των Κερδυλλίων, των Καλαβρύτων αλλά και από τα ανά την Πατρίδα μας ολοκαυτώματα. Η ιστορία της διάσωσης της Νιγρίτας έχει ως εξής· Ήταν 14 Σεπτεμβρίου 1944.

Οι Γερμανοί την ημέρα εκείνη συγκέντρωσαν 700 άνδρες Νιγριτινούς από 18 ετών, πάνω στο ύψωμα όπου σήμερα είναι το Παρεκκλήσιο του Αγίου Νικήτα (Τις γυναίκες και τα παιδιά τους είχαν μαζεμένους στο 2ο δημοτικό σχολείο). Ήταν αποφασισμένοι να τους εκτελέσουν όλους και στη συνέχεια να κάψουν τα σπίτια τους.

Ο λόγος της κίνησης αυτής των Γερμανών ήταν ότι Έλληνες ΕΛΑΣίτες αντάρτες κατά την αποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων κατοχής τους έστησαν ενέδρα στην περιοχή «Τάσιουλουκ». Μετά από μάχη που επακολούθησε την ενέδρα έπιασαν τρεις Γερμανούς στρατιώτες αιχμαλώτους. Οι Γερμανοί είχαν ανακοινώσει πως θα προέβαιναν στο ολοκαύτωμα αν οι αντάρτες δεν έφερναν πίσω ζωντανούς τους Γερμανούς αιχμαλώτους. Εθελοντής για να μεταφέρει το μήνυμα αυτό στους αντάρτες αυτοπροτάθηκε ο Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Καρδαμένης (μετέπειτα Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης) και ο νεαρός τότε αείμνηστος σήμερα παντοπώλης Αθανάσιος Χατζηπρίμος. Με οδηγό-βοηθό λοιπόν τον νεαρό Αθανάσιο ο Αρχιμ. Κωνσταντίνος ανέβηκε στα βουνά του Σοχού, όπου ήταν το λημέρι των ανταρτών. Στο δρόμο προθυμοποιείται να βοηθήσει την προσπάθεια αυτή ο Νιγριτινός Αθανάσιος Καρβουνιάρης ο οποίος ήταν δεινός κυνηγός και γνώριζε όλα τα μονοπάτια της δύσβατης ορεινής περιοχής. Με πολύ κόπο οι τρείς συνοδοιπόροι φτάνουν στο αρχηγείο των ανταρτών αλλά οι Γερμανοί στρατιώτες είχαν ήδη δολοφονηθεί. Ευτυχώς την ώρα εκείνη, ο π.Κωνσταντίνος εμπνεύσθηκε την λύση για να σωθεί η Νιγρίτα· Δεινός γνωστής ο ίδιος της Γερμανικής γλώσσας έγραψε μια επιστολή, που φέρονταν ως συντάκτες της οι τρεις Γερμανοί στρατιώτες, να λένε ότι είναι καλά, ότι είναι αιχμάλωτοι πολέμου και ότι θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους μετά την λήξη του πολέμου.

Πέρασε η ημέρα και ξημέρωσε η 15η Σεπτεμβρίου, την ώρα που τα πολυβόλα είχαν στηθεί στο ύψωμα, στόχευαν τους Νιγριτινούς και περίμεναν το νεύμα του Αξιωματικού για να ηχήσουν∙ την στιγμή εκείνη ο ηρωικός Ιεροκήρυκας πλησιάζει και επιδίδει την επιστολή στον διοικητή. Κάτι ειπώθηκε μεταξύ των Γερμανών αξιωματικών και ως εκ θαύματος σταματά η εκτέλεση και δίνεται εντολή να μαζευτούν οι Γερμανοί και να ανεβούν στα φορτηγά και να αναχωρήσουν. Πράγμα που τελικά έγινε. Οι Γερμανοί επιβιβάστηκαν και αποχώρησαν για πάντα από την Νιγρίτα και από όλη την Πατρίδα μας. Η σωτηρία των Νιγριτινών δεν μπορούσε να μην αποδοθεί στην επέμβαση του κατά την ημέρα εκείνη εορταζομένου Αγίου Νικήτα του Γότθου.