Σήμερα η Τερπνή, ο Πολιτιστικός Σύλλογος και όλοι οι Τερπνιώτες γιορτάζουν την 100η επέτειο της μάχης με τους Βουλγάρους στα Πλατανούδια, της 17ης Φεβρουαρίου 1913. Ας πούμε λίγα λόγια για την ιστορική μάχη.
Οι Βούλγαροι προσπαθώντας να ελέγξουν την ευρύτερη περιοχή της Νιγρίτας έστειλαν ένα ολόκληρο τάγμα που στρατοπέδευσε στην περιοχή έξω από την Τερπνή στην Γκουρνιτσιά, απέναντι από το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής, στην είσοδο της Τερπνής. Ο ελληνικός στρατός διέθετε ένα τμήμα 130 ανδρών με διοικητή τον υπολοχαγό Σταυριανόπουλο και τους αξιωματικούς Κορδογιάννη, Γαρδίκα, Γιαλανόπουλο και Παπακώστα. Το στράτευμα κατέλαβε θέσεις στα υψώματα της Τερπνής με κεντρικό σημείο άμυνας τη θέση Πλατανούδια (το όνομα το πήρε από την ύπαρξη μικρών πλατανιών, που υπάρχουν μέχρι και σήμερα, με τα σημάδια και τις τρύπες από τις οβίδες). Οι Τερπνιώτες οπλίστηκαν και έτρεψαν να ενισχύσουν τους Έλληνες στρατιώτες. Η μάχη ξεκίνησε στις 17 Φεβρουαρίου, ημέρα Δευτέρα, ώρα δύο το μεσημέρι με χιονόνερο. Οι Βούλγαροι ξεκίνησαν την επίθεση με τα κανόνια τους. Έριχναν οβίδες και στα Πλατανούδια και μέσα στο χωριό για λόγους ευνόητους. Στα μεν Πλατανούδια για να ανοίξουν δίοδο για το πεζικό τους, στο δε χωριό για καταστροφή , σύγχυση και πανικό. Η πρώτη μάλιστα οβίδα έπεσε στο ναό του Αγίου Δημητρίου. Μετά τις οβίδες άρχισαν οι επιθέσεις του πεζικού και του ιππικού. Οι συνεχείς επιθέσεις των Βουλγάρων δεν είχαν τύχη και αποκρούστηκαν με επιτυχία. Ο στρατός με τους Τερπνιώτες που τους βοηθούσαν κατάφερε να αποδεκατίσει τους Βουλγάρους και να τους αποκρούσουν με επιτυχία, ώστε να μην προχωρήσουν προς τη Νιγρίτα. Οι απώλειες του ελληνικού στρατού ήταν 16 στρατιώτες νεκροί και αρκετοί τραυματίες, μεταξύ των οποίων και οι αξιωματικοί Κορδογιάννης και Γαρδίκας, αντίθετα με τους Βουλγάρους που έχασαν περίπου 500 στρατιώτες. Οι Βούλγαροι μετά την αποτυχία τους να φτάσουν στη Νιγρίτα μέσω Πλατανουδιών, απεχείρησαν από άλλο δρόμο , του Σοχού, να καταλάβουν την πόλη της Νιγρίτας και της ευρύτερης περιοχής.Τελικά οπισθοχώρησαν και πέρασαν το Στρυμώνα.Η ιστορία στα Πλατανούδια που γράφτηκε με αίμα και άσβηστο μελάνι, είναι αδιάψευστος μάρτυρας του χρυσού παρελθόντος και πολύτιμος οδηγός μικρών και μεγάλων, για το παρόν και το μέλλον μας.
.jpg)
