Εφημερίου Ι. Ναού Προφ. Ηλιού Τριπόλεως
Χριστούγεννα. Πρωτοχρονιά. Θεοφάνεια. Το λεγόμενο Δωδεκα-ήμερο. Γεννιέται ο Χριστός. 1η Ιανουαρίου περιτομή του Κυρίου κατά τον Μωσαϊκόν Νόμον.
Ο Χριστός κατεδέχθη και την υπό του Νόμου περιτομήν, μετά την ογδόην ημέραν της γεννήσεώς του, και έλαβε το όνομα ''ΙΗΣΟΥΣ'' που σημαίνει Σωτήρ. Η περιτομή του Μωσαϊκού Νόμου ήτοι του αρχαίου Ισραήλ, είναι ο τύπος του βαπτίσματος του Νέου Ισραήλ, της Καινής Διαθήκης, της Εκκλησίας του Χριστού που είναι η
πνευματική περιτομή. Γιατί με το βάπτισμα αποτάσσωμεν τα πνευματικά πάθη και γευόμεθα την σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος.
Εορτή Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου του Ουρανοφάντορος Αρχιεπισκόπου Καισαρείας. Ο Μέγας Βασίλειος εγεννήθη το έτος 329 εις την Καισαρείαν της Καπαδοκίας από γονείς ευσεβείς.Τα εγκύκλια γράμματα τα έλαβε στην Κωνσταντινούπολη, και κατόπιν εις Αθήνας. Μετ' ολίγον επέστρεψε εις την ιδίαν χώραν, και το έτος 375 ανεδείχθη Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας. Συνέγραψε κείμενα δογματικού περιεχομένου, γέμοντα σοφίας και πολυμάθειας. Τόση ήτο η δεινότης και μεγαλοπρέπεια του λόγου του, με το να δεχθεί την επωνυμίαν Ουρανοφάντωρ.
6η Ιανουαρίου. Βαπτίζεται ο Χριστός εις τον Ιορδάνην ποταμόν από τον Ιωάννην τον Βαπτιστήν. ''Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...''.
Αφήνω εδώ την σκέψη μου να ανατρέξει αρκετές δεκαετίες πριν για να περιγράψω, να μάθουν τα νέα παιδιά το φυτώριο της Ελλάδας μας, και να αναπολέσουν οι μεγαλύτεροι τις εποχές εκείνεςπου πέρασαν κιόλας τόσο σύντομα.
Δεκαετία 1940 - 1950.
Ο χρόνος βλέπετε δεν έχει σταματιμό, κυλά και φεύγει, και τον διαδέχεται ο Νέος Χρόνος.
Τα μέσα σε εκείνες τις αλλοτινές εποχές πενιχρά έως ανύπαρκτα. Ημέρες
γιορτής κάπως φτωχικές. Ημέρες όμως με ζεστές τις καρδιές. Το χαμόγελο. Τις χαρές. Τα ξεφωνητά.
Στα σπίτια άρχιζαν οι προετοιμασίες για την υποδοχή των εορτών. Πιο έντονα τα ζούσε κανείς στο χωριό μέσα στην όμορφη φύση. Ασπρίζανε τις αυλές. Να φέρουν το νερό με τα βαρέλια και τις βούτες από το πηγάδι. Να φέρουν τα ξύλα από το βουνό για το τζάκι και τον φούρνο για να ψήσουν το χριστόψωμο με τα σύκα και τα καρύδια, τα πρόσφορα και προσκομίδια για τις λειτουργιές, όπως λέγανε οι γιαγιές.
Να παχνιάσουν (να ταΐσουν), τα πρόβατα στο κατώγι, και τα χοντρά τα ζώα, άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, όπως τα λέγανε, κρατώντας το λαδολύχνι, φοβούμενοι μήπως πέσει καμιά σπίθα στο άχυρο, γιατί δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα.
Προσπαθούσαν να καθαρίσουν τα πάντα πατόκορφα, για να μην βρει ατέλειες ο Καινούργιος Χρόνος.
Θυμάμαι τις λαγάνες που ψήνανε στη γωνιά και τις βουτούσαν στο κρασί γιατί νήστευαν.
Στις πόλεις τα πράγματα αρκετά διαφορετικά. Στα σπίτια τα μέσα στολισμού ελάχιστα σε σχέση με το σήμερα, αλλά περίσσευαν όμως το κέφι, το μεράκι, το γλέντι έξω καρδιά.
Το χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο με πολύχρωμα κεράκια, βαμβάκι για χιόνι, και κουκουνάρια. Λίγες χριστουγεννιάτικες κάρτες ανάμεσα στα κλαδιά τους. η χάρτινη φάτνη που την φτιάχναμε εμείς τ6α παιδιά δίπλα στο δέντρο.
Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με το λινό τραπεζομάντηλο. Στη πρώτη θέση το χριστόψωμο, το κρασί και το λικέρ. Το κύριο φαγητό ήταν το χοιρινό, που για την σφαγή του γουρουνιού στο χωριό γινόταν ολόκληρη ιεροτελεστία.
Να, ξεπρόβαλε και ο ταχυδρόμος με τα πόδια μέσα σε ένα μέτρο χιόνι με την σάκα στον ώμο, να φέρει το γράμμα από τα μακρινά ξένα (Αμερική, Καναδά, Αυστραλία) από τους μετανάστες. Εκεί επάνω στο άσπρο χαρτί καμιά φορά λίγο λερωμένο, που έπλεναν τα χιλιάδες πιάτα στα εστιατόρια οι μετανάστες, που τύπωναν τον πόνο τους, για την μάνα Ελλάδα που την είχαν μακριά τους.
Έγραφαν με δάκρυα στα μάτια που υγραινόταν το χαρτί, τις ευχές για τα Χριστούγεννα και το Νέο Έτος, στους γονείς, στην γυναίκα τους, με μια λάκα παιδιά από 6-12 τον αριθμό, στα αδέρφια, στους παππούδες και γιαγιές. Στα χωριά δε και στους γείτονες, γιατί όλοι μαζί αποτελούσαν μια μεγάλη οικογένεια.
Θυμάμαι αχάραγα τα παιδάκια με τα σκουφάκια τους, με τις κοκκινισμένες μυτούλες τους από το κρύο, ξεπετάγονταν στους δρόμους για να φέρουν το εόρτιο μήνυμα. Καλήν ημέρα άρχοντες..., Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά.., Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός....
Το φιλοδώρημα ήταν λίγες σταφίδες, καρύδια, καραμέλες και μελομακάρονα. Τα λίγα φράγκα που μάζευαν τα έριχναν κατευθείαν στον πήλινο κουμπαρά, για να τον σπάσουν την Πρωτοχρονιά, και να αγοράσουν βόλους, μπαλόνια, τσίγκινα παιχνίδια.
Αυτά ήταν τα χρόνια εκείνα τα παλιά.
.jpg)
