"Εάν ο θάνατος ενσκήπτει σαν γεγονός βίαιο και τραχύ (factum brutum) και αποσβολώνει την ανθρώπινη εμπειρία, τούτο δεν οφείλεται στη φύση του θανάτου, αλλά στη στάση του ανθρώπου. Δεν είναι βάναυσος ο θάνατος, αλλά ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται ο άνθρωπος τη ζωή είναι αδέξιος και σκαιός".Δ. Λιαντίνης "Έξυπνον Ενύπνιον", σελ. 235
Σαν σήμερα, 1η Ιουνίου του 1998, ο Δημήτρης Λιαντίνης παίρνει τον δρόμο προς την αιωνιότητα. Ανεβαίνει στον αγαπημένο του Ταΰγετο και γίνετε ένα μαζί του. Ενώνονται με τρόπο σεμνό και μυστικό. Το φθαρτό βουνό και το αθάνατο πνεύμα του φιλοσόφου γίνονται φως και λάμψη και Γκέμμα στου σύμπαντος τα αρχέγονα άστρα.Μια λέξη μονάχα έχω να πω για τον δάσκαλο Λιαντίνη. Αθάνατος.
Σ΄ευχαριστώ που μας έμαθες να σκεπτόμαστε και να ζούμε Ελληνικά.
1 Ιουνίου του 1998, ο Δημήτρης Λιαντίνης παίρνει τον δρόμο προς την αιωνιότητα. Α«Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε»
Δημήτρης Λιαντίνης