Διαβάζοντας τα νέα των σερραϊκών blog εδώ και καιρό έχουμε ενθουσιαστεί με το αφιέρωμα που έχει κάνει το blog του Στρυμονικού, στη βασική καλιέργεια επί έτη, στον καπνό. Θύμησες, νοσταλγία, υπέροχες φωτογραφίες, στοιχεία και η σημερινή κατάσταση συνθέτουν την εμπεριστατωμένη παρουσίαση. Αναδημοσιεύουμε και τα τέσσερα μέρη γιατί αξίζουν τον κόπο.  
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛ. ΤΕΡΠΝΗΣ 


Αυτό που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια,όσο αφορά τις καλλιέργειες στο Στρυμονικό ήταν αυτή του Καπνού. Μπασμάς λέγόταν η κυριότερη ποικιλία και η άλλη Καμπακ Ουλάκ, καθαρά τουρκικές λέξεις, κατάλοιπα μιας άλλης εποχής. Η καλλιέργεια αυτών των δύο ποικιλιών ήταν πολύ διαδεδομένη γιατί οι έμποροι τις προτιμούσαν για να προμηθεύουν τις μεγάλες καπνοβιομηχανίες. Παρ΄ όλο που επεξεργασία του καπνού, ήταν μια κοπιαστική εργασία, εν΄ τούτοις πρέπει να παραδεχτούμε, ότι σε μια εποχή που οι τιμές τους δεν ικανοποιούσαν τους αάλιζαν αγρότες, εντ τούτοις κάποιοι που κατόρθωναν να έχουν μεγάλες παραγωγές, κατόρθωναν και εξασφάλιζαν αρκετά μεγάλο εισόδημα. Αυτοί όμως ήταν πολύ λίγοι. Οι περισσότεροι.........
Αυτό, που πονούσε περισσότερο στην καλλιέργεια του, ήταν η συλλογική, η οικογενειακή προσπάθεια αλλά στην τιμή του.....ενός εργάτη. Και κυρίως πονούσε γιατί μέχρι και το τέλος της εργασίας, που διαρκούσε όλο τον χρόνο, εκτός από την συμμετοχή μέχρι και των πλέον ηλικιωμένων ανθρώπων του σπιτιού, τα μέσα ήταν ...πρωτόγονα. Κάρα, αγελάδες, γαιδούρια, πανέρια, άροτρα, τσαπιά, μερικά από τα μέσα που χρησιμοποιούνταν. Αναφέρω ως μέσα και τα ζώα, διότι αν δεν τα είχε κανείς......αργότερα όταν δειλά δειλά έκαναν την εμφάνισή τους τα τρακτέρ η κατάσταση όπως ήταν φυσικό βελτιώθηκε.

η καλλιέργεια ξεκινούσε ουσιαστικά στα μέσα του Μάρτη, όταν και έσπερναν τα φυτά σε ειδικά διαμορφωμένο έδαφος χωρισμένο σε ανυψωμένα παραλληλόγραμμα χωμάτινα κομμάτια (σανίδια), ώστε να γίνουν κατάλληλα προς φύτευση, φυτά. Ανακατεμένος σπόρος με λίπασμα και κοπριά, ρίχνονταν πάνω στα σανίδια. Στην συνέχεια περνούσαν από πάνω χτυπώντας ελφρά με σανίδες πλατιές για να γίνει ισιάδι το ....χώμα. Καθημερινή ήταν η φροντίδα των φυτών. Πότισμα, με τα ειδικά ποτιστήρια, ξεβοτάνισμα.
Εν, τω μεταξύ, προετοιμαζόταν το καπνοχώραφο. Το χώμα του χωραφιού που προορίζονταν να γίνει καπνοχώραφο, έπρεπε να οργωθεί πολλές φορές μέχρι την Άνοιξη. Να σβαρνιθεί, με την σβάρνα, να ισιωθεί το χώμα, να πατηθει καλά. Για αυτό τον σκοπό δεν ήταν λίγες οι φορές που ο αγρότης τοποθετούσε πάνω στην σβάρνα βαριά αντικείμενα, πέτρες ακόμα και τα παιδιά του, προκειμένου έχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτή η κατάσταση αποτελούσε και ένα είδος παιχνιδιού για εμάς τα παιδιά. Αλλά μάλλον μόνο αυτή.
Αργότερα, στα μέσα του Μαίου συνήθως, αυτό εξαρτιότανε από τον καιρό, από το επίπεδο (πρόοδος) των φυτών ξεκινούσε και η σπορά , η μεταφύτευση των φυτών. Από την προηγούμενη ημέρα, συνήθως το απόβραδο ή πολύ πρωί με το χάραμα, αφού πότιζαν τα φυτά για να μαλακώσει το χώμα, άβγαζαν τα όσα φυτά είχαν μαγαλώσει και ήταν έτοιμα να ματαφυτευτούν.
Τα τοποθετούσαν σε τελάρα, κοφίνια, πλαστικές λεκάνες. Στο χωράφι χρησιμοποιούσαν τα χέρια και το φυτευτήρι για να ανοίξουν τρύπες στο χώμα και να βάλουν μέσα τα φυτά . Στην ίδια γραμμή και σε κοντινή απόσταση, μια πιθαμή απόσταση.
Κάποιος από την οικογενεια φρόντιζε να κουβαλά νερό και να ποτίζει ένα - ένα τα φυτά. Η εργασία αυτή γινότανε καθημερινά και ασταμάτητα μέχρι να τελειώσουν όλα τα καπνοψώραφα της οικογένειας. Συνήθως μέχρι και τα μέσα ή το τέλος Ιουνίου.
Πολλές φορές, οικογένειες ολάκερες ενώναν τις δυνάμεις τους και η μεταφύτευση τελείωνε πιο γρήγορα...όταν δε έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτες μηχανές φύτευσης, αυτό το στάδιο ήταν μια μικρή αγροτική γιορτή στο χωράφι.
Άλλες φορές πριν καλά καλά τελειώσει η φητεία, ορισμένα χωράφια είχαν αρχίσει να προοδεύουν και χρειαζόντουσαν τσάπισμα και ξεχορτάριασμα. Πρωί , βράδυ ένας αγώνας. Μέχρι και 2- 3 βδομάδες έπαιρνε αυτή η ασχολία. Μέχρι που ερχόταν η σειρά της συγκομιδής
http://strimoniko.blogspot.com/