Πολλοί θα έχετε περπατήσει πάνω σ’ αυτήν, άλλοι ενδεχομένως να μην της έχετε δώσει σημασία, ενώ οι περισσότεροι, και κυρίως όσοι δεν ξέρουν
την περιοχή, να μη γνωρίζεται καν ότι υπάρχει.

Σ’ αυτό το σημείο λοιπόν υπάρχει μία γέφυρα, η ιστορία της οποίας «κρατάει» από τη Μικρασιατική καταστροφή και την έλευση των προσφύγων στην πόλη.

Ολα ξεκίνησαν, όταν μία περιοχή στα βορειοδυτικά της Θεσσαλονίκης, ανεκμετάλλευτη οικιστικά και ανάμεσα σε χωράφια και ρέματα και μεταξύ των συνοικισμών Καλλιθέας, Κολοκοτρώνη και Νεαπόλεως (μοιράσθηκε αργότερα μεταξύ των κοινοτήτων Νεάπολης και Συκεών), αποτέλεσε τον τόπο όπου θα χτιζόταν τα πρώτα προσφυγικά σπίτια. Ηταν μεταξύ των 1929-30.

Ο κόσμος έπρεπε να περνάει με κάποιο τρόπο το ρέμα και έτσι δημιουργήθηκε η «Γέφυρα των Στεναγμών». Γιατί της απέδωσαν αυτό το προσωνύμιο; Σύμφωνα με κάποιους θρύλους και μυθοπλαστικές εικασίες των κατοίκων, λέγεται πως ο ξεριζωμός και οι δυσκολίες της ζωής για τους πρόσφυγες τους ανάγκαζε να αναστενάζουν ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως η γέφυρα αποτελούσε τόπο συνάντησης για ζευγαράκια.
Πιο ξεκάθαρος είναι ωστόσο ο λόγος που πήρε και το όνομα «Βενετσιάνικα», καθώς λόγω των βροχοπτώσεων και του ρέματος η περιοχή πλημμύριζε και τα σπίτια «κολυμπούσαν» στο νερό, κάτι που τους θύμιζε την ιταλική πόλη, Βενετία. Ισως εκεί «κρύβεται» και η… ρίζα της ονομασίας «Γέφυρα των Στεναγμών».

Το εκκλησάκι και τα καταφύγια
Η γέφυρα στη συνέχεια όπως ήταν επόμενο, μπαζώθηκε. Ξεκινάει από εκεί που είναι το Παρεκκλήσι  «Ενορίας Παναγίας Φανερωμένης και Τριών Μαρτύρων» και ένωνε τις δύο όχθες του ρέματος. Παλαιότερα η περιοχή χρησιμοποιήθηκε από τον δήμο Θεσσαλονίκης αλλά και τα συμμαχικά στρατεύματα ως σκουπιδότοπος ενώ κάτω από τη γέφυρα είχε χτιστεί καταφύγιο για τον πόλεμο.

Πηγή πληροφοριών: parallaximag.ggr