Πριν λίγες ημέρες μου τηλεφώνησε η κ. Πελαγία Χατζηθωμά, Νιγριτινή στην καταγωγή που διαμένει εδώ και 40 χρόνια στην Αθήνα και μου ζήτησε να της στείλω το βιβλίο "ΤΕΡΠΝΗ" του Δρ Σιαμάκη Κων/νου που εκδώσαμε πριν λίγους μήνες. Φυσικά και το έκανα ευχαρίστως εκ μέρους του συλλόγου και σήμερα επαναλήφθηκε το τηλέφωνο αφού έλαβε το βιβλίο. Μέσω της καταπληκτικής αυτής Νιγριτινής κυρίας είχα την ευκαιρία να καταλάβω πως είτε είσαι σε ένα μικρό τόπο όπως είναι η Τερπνή, είτε σε μια χαώδη μεγαλούπολη όπως η Αθήνα, αν έχεις το πολιτιστικό μικρόβιο, το μεράκι, τη θέληση μπορείς να συμμετέχεις σε ένα σύλλογο ουσιαστικά και να κάνεις πράγματα μαζί με όλους τους άλλους. Έστω και αν οι αποστάσεις στις πόλεις είναι τεράστιες, έστω και αν υπάρχει μεγάλη πίεση χρόνου θα βρεις τον τρόπο. Ενθουσιάστηκα με τη θέρμη και το πάθος που απάντησε στην ερώτησή μου για το σύλλογο Νιγριτινών της Αθήνας. Μάλιστα μου είπε με ταπεινοφροσύνη πως είναι στα μετόπισθεν και βοηθάει στις δημόσιες σχέσεις. Ένας ρόλος που είναι από τους βασικότερους θεωρώ εγώ, αλλά η κ. Πελαγία θεωρεί πως τα άλλα μέλη του συμβουλίου κάνουν σπουδαιότερα πράγματα. Πόσο όμορφα είναι αυτά τα λόγια στερημένα από έπαρση, αλλά αντίθετα όταν τα διακρίνει η μετριοφροσύνη. Μου είπε τόσα για τον πρόεδρο, το συμβούλιο, για τις προσπάθειες που κάνουν να παράξουν πολιτισμό. Πληροφορήθηκα μάλιστα πως ο σύλλογος Νιγριτινών στην Αθήνα έχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ιδιόκτητη αίθουσα και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα πλαισιώνοντας το σύλλογο νέα πρόσωπα αποκτούν σιγά σιγά και ένα κομμάτι στην ηλεκτρονική ενημέρωση. Πολύ καλό αυτό, αφού θα μπορούμε να διαβάζουμε τα νέα τους από το ίντερνετ. Μάλιστα την Κυραική 12 Φεβρουαρίου στη Γλυφάδα έχουν τον ετήσιο χορό τους, όπου περιμένουν όλους τους Σερραίους της πρωτεύουσας να παραβρεθούν, να περάσουν όμορφα και ταυτόχρονα να ενισχύσουν το σύλλογο. Εμείς τους ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία.
Η κ. Πελαγία είναι ένα όμορφο κομμάτι των παιδικών μου χρόνων, έστω και λίγων χρόνων που έζησα στη Νιγρίτα και κάθε επικοινωνία μαζί της μου ξυπνά και επαναφέρει στο μυαλό μου όμορφα χρόνια με μια γλυκιά, υπέροχη γεύση. Να πω ότι ο σύζυγός της Δημήτρης Χατζηθωμάς, που δεν υπάρχει πια στη ζωή, ήταν και από τα ιδρυτικά μέλη αν δεν κάνω λάθος του συλλόγου των Νιγριτινών στην Αθήνα. Την ευχαριστούμε που μας τίμησε ζητώντας να λάβει και να διαβάσει το βιβλίο που έχει σχέση με την ιστορία της όμορφης Τερπνής μας.
.jpg)
