Ο «ωραίος» Έλλην
Είμαστε ωραίοι. Ο όρος «ωραίος» έχει μια ειδική και ιδιαίτερη έννοια. Δεν σημαίνει ευειδής. Σημαίνει...
καπάτσος, καταφερτζής, ολίγον ή πολύ, ανάλογα με την συγκυρία, ωχαδελφιστής, αρκετά ανυπάκουος… Στην τελική, ο όρος «ωραίος» χαρακτηρίζει τον τύπο που αντί να πάθει κατάθλιψη σαν τον Σουηδό, ξαπλώνει στον ήλιο και σκέφτεται «μπόρα είναι θα περάσει».
Μη βιαστείτε να κατακρίνετε τους «ωραίους» Έλληνες. Με αυτά τα χαρακτηριστικά κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Για το ότι όλα αυτά έγιναν
ο δεύτερος (ενίοτε και ο πρώτος) εαυτός τους δεν ευθύνονται αποκλειστικά αυτοί. Και τώρα μη νομίζετε, οι «ωραίοι» Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι θα επιβιώσουν. Και να είστε σίγουροι ότι θα επιβιώσουν. Κάτι θα σκεφτούν, κάτι θα κάνουν, κάπως θα τα φέρουν βόλτα. Θα μεταναστεύσουν και πάλι; Γιατί όχι; Το έχουν ξανακάνει. Θα γυρίσουν στο χωριό και στα κτηματάκια; Ήδη το κάνουν κι ας μη τους ανέλυσε κανείς τα περί δυνατοτήτων του πρωτογενούς τομέα σε εποχές κρίσης… Το ακούω συχνά τελευταία «ωραίε θα την κάνουμε για το χωριό;», «ωραίε δε βγαίνει, σκέφτεσαι τίποτα καλό;», «ωραίε τίποτα σε εξαγωγές παίζει;».
Ο «ωραίος» Έλλην ψάχνεται με τον τρόπο που ξέρει. Μόνος, και γι αυτό πρέπει να είναι καταφερτζής, χωρίς βοήθεια, γι αυτό πρέπει να είναι καπάτσος, μέσα σ ένα διεφθαρμένο κράτος, γι αυτό πρέπει να είναι ή ανυπάκουος ή ολίγον λαμόγιο για να επιβιώσει. Πρέπει να έχει κουράγιο και για μία και για δύο προσπάθειες και γι αυτό πρέπει πάντα να ελπίζει ότι «μπόρα είναι θα περάσει». Σκέφτομαι ότι αν δεν ήταν μόνος, αντί για καταφερτζής θα μπορούσε να είναι έξυπνος. Αν είχε στοιχειώδη βοήθεια, αντί για καπάτσος θα μπορούσε να είναι εφευρετικός. Αν δεν ζούσε σε ένα διεφθαρμένο κράτος, αντί για λαμόγιο θα μπορούσε να είναι οραματιστής…
Όλα όσα συμβαίνουν αυτούς τους καιρούς μπορεί και να είναι ευκαιρία για τον «ωραίο» Έλληνα. Αρκεί να του δοθεί μια ευκαιρία. Μια τόση δα ευκαιρία. Αν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των «ωραίων» Ελλήνων, αντί να ψάχνουν νυχθημερόν για δανεικά, έριχναν και μια ματιά σ’ αυτούς που εκπροσωπούν. Αν τους άκουγαν για λίγο, αν μπορούσαν να τους καταλάβουν και να τους δώσουν εργαλεία… Τι εργαλεία; Απλά πράγματα. Για παράδειγμα, να πιστοποιήσουν τους σπόρους των ελληνικών αρωματικών φυτών (μισή ώρα δουλειά δεν έχει γίνει χρόνια τώρα). Γιατί, όπως είπε ο Μπάμπης από τη Λακωνία, «Ωραίος, ο τύπος έβαλε αρωματικά φυτά για εξαγωγή αλλά οι μ… δεν έχουν πιστοποιημένους ελληνικούς σπόρους»…
Μη βιαστείτε να κατακρίνετε τους «ωραίους» Έλληνες. Με αυτά τα χαρακτηριστικά κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Για το ότι όλα αυτά έγιναν
ο δεύτερος (ενίοτε και ο πρώτος) εαυτός τους δεν ευθύνονται αποκλειστικά αυτοί. Και τώρα μη νομίζετε, οι «ωραίοι» Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι θα επιβιώσουν. Και να είστε σίγουροι ότι θα επιβιώσουν. Κάτι θα σκεφτούν, κάτι θα κάνουν, κάπως θα τα φέρουν βόλτα. Θα μεταναστεύσουν και πάλι; Γιατί όχι; Το έχουν ξανακάνει. Θα γυρίσουν στο χωριό και στα κτηματάκια; Ήδη το κάνουν κι ας μη τους ανέλυσε κανείς τα περί δυνατοτήτων του πρωτογενούς τομέα σε εποχές κρίσης… Το ακούω συχνά τελευταία «ωραίε θα την κάνουμε για το χωριό;», «ωραίε δε βγαίνει, σκέφτεσαι τίποτα καλό;», «ωραίε τίποτα σε εξαγωγές παίζει;».
Ο «ωραίος» Έλλην ψάχνεται με τον τρόπο που ξέρει. Μόνος, και γι αυτό πρέπει να είναι καταφερτζής, χωρίς βοήθεια, γι αυτό πρέπει να είναι καπάτσος, μέσα σ ένα διεφθαρμένο κράτος, γι αυτό πρέπει να είναι ή ανυπάκουος ή ολίγον λαμόγιο για να επιβιώσει. Πρέπει να έχει κουράγιο και για μία και για δύο προσπάθειες και γι αυτό πρέπει πάντα να ελπίζει ότι «μπόρα είναι θα περάσει». Σκέφτομαι ότι αν δεν ήταν μόνος, αντί για καταφερτζής θα μπορούσε να είναι έξυπνος. Αν είχε στοιχειώδη βοήθεια, αντί για καπάτσος θα μπορούσε να είναι εφευρετικός. Αν δεν ζούσε σε ένα διεφθαρμένο κράτος, αντί για λαμόγιο θα μπορούσε να είναι οραματιστής…
Όλα όσα συμβαίνουν αυτούς τους καιρούς μπορεί και να είναι ευκαιρία για τον «ωραίο» Έλληνα. Αρκεί να του δοθεί μια ευκαιρία. Μια τόση δα ευκαιρία. Αν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των «ωραίων» Ελλήνων, αντί να ψάχνουν νυχθημερόν για δανεικά, έριχναν και μια ματιά σ’ αυτούς που εκπροσωπούν. Αν τους άκουγαν για λίγο, αν μπορούσαν να τους καταλάβουν και να τους δώσουν εργαλεία… Τι εργαλεία; Απλά πράγματα. Για παράδειγμα, να πιστοποιήσουν τους σπόρους των ελληνικών αρωματικών φυτών (μισή ώρα δουλειά δεν έχει γίνει χρόνια τώρα). Γιατί, όπως είπε ο Μπάμπης από τη Λακωνία, «Ωραίος, ο τύπος έβαλε αρωματικά φυτά για εξαγωγή αλλά οι μ… δεν έχουν πιστοποιημένους ελληνικούς σπόρους»…
tromaktiko