«Έφυγε» το Σάββατο σε ηλικία 87 ετών ο Γιάννης Δαλιανίδης. Ο γνωστός σκηνοθέτης νοσηλευόταν με αναπνευστικά προβλήματα και πολυοργανική ανεπάρκεια. Με περισσότερες από 60 ταινίες στο ενεργητικό του, το όνομά του ήταν και θα παραμείνει για πάντα συνδεδεμένο με τη «χρυσή» εποχή του ελληνικού κινηματογράφου.

Η πολιτική κηδεία του, κατόπιν επιθυμίας του ιδίου, θα γίνει τη Δευτέρα, στις 3 το μεσημέρι, από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Ο Γιάννης Δαλιανίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1923 και
ξεκίνησε την καριέρα του ως χορευτής και χορογράφος, με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Γιάννης Νταλ».

Το 1958 έγραψε το πρώτο του σενάριο, για την ταινία «Το Τρελοκόριτσο». Ένα χρόνο μετά, ξεκίνησε την καριέρα του ως σκηνοθέτης με τη «Μουσίτσα» και ακολούθησε την ίδια χρονιά η ταινία «Λαός και Κολωνάκι».

Η συνεργασία του με τη Φίνος Φιλμς άρχισε το 1961 με τον «Κατήφορο». Ο Γιάννης Δαλιανίδης καθιερώνει άλλη μία πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, τη Ζωή Λάσκαρη, όπως άλλωστε, έκανε αργότερα με πολλές άλλες ηθοποιούς, ανάμεσά τους την αδερφική του φίλη Μάρθα Καραγιάννη.

Με τον «Κατήφορο» η ώς τότε Ζωή Κουρούκλη, βαφτίζεται από τον σκηνοθέτη, Ζωή Λάσκαρη, για να μη συνδέεται με την συνονόματη και συνεπώνυμή της ξαδέρφη, που εκείνη την εποχή έκανε επιτυχημένη καριέρα ως τραγουδίστρια.

Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και η καριέρα του Γιάννη Δαλιανίδη εκτινάχτηκε.

Από τότε ακολούθησαν τα μιούζικαλ, είδος που εκείνος καθιέρωσε στο ελληνικό σινεμά. Συνολικά έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 60 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες έχει γράψει το σενάριο ο ίδιος.

Αξέχαστες θα μείνουν οι παραγωγές «Ζητείται Ψεύτης», «Μερικοί το Προτιμούν Κρύο», «Κορίτσια για Φίλημα», «Τέντι μπόι Αγάπη μου», «Ραντεβού στον Αέρα», «Γοργόνες και Μάγκες», «Μια Κυρία στα Μπουζούκια», «Μαριχουάνα Στοπ» και πολλές άλλες.

Τη δεκαετία του 1970 άρχισε να εργάζεται και για την τηλεόραση, υπογράφοντας αρκετές σειρές, οι περισσότερες απ' τις οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Από τις πιο γνωστές είναι το «Λούνα Παρκ», η «Οδός Ανθέων», «Τα Λιονταράκια», «Το Ρετιρέ», «Το Τρίτο Στεφάνι» και άλλες. Η τελευταία του δουλειά ήταν το 1999 το σίριαλ «Μικρές Αμαρτίες».

Στις συνεντεύξεις του αρεσκόταν να μιλά για τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη και για την αγάπη του για τον χορό και τον κινηματογράφο.

Η καριέρα του, ως ηθοποιού, σε ηλικία 10 μόλις χρόνων, ξεκίνησε από το παιδικό θέατρο. Όπως έλεγε ο ίδιος «σε ό,τι καλλιτεχνικό, τρύπωνα». Σε ερώτηση, μάλιστα, για το πώς προέκυψε η αγάπη του για το σινεμά, ο Γιάννης Δαλιανίδης είχε πει πως όταν ήταν μικρός, σε έναν από τους χώρους της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης υπήρχε ένα άσπρο πανί, που προβάλλονταν διαφημίσεις. «Ήταν μαγευτικό αυτό. Με χάραξε, και από εκεί ξεκίνησαν όλα».

Πολύ συχνά στις συνεντεύξεις του μιλούσε και για τη μητέρα του, τη γυναίκα που τον είχε υιοθετήσει, αποκαλύπτοντας μάλιστα πως η αγάπη του γι' αυτήν δεν τον άφησε να φύγει στο εξωτερικό και να κάνει καριέρα εκεί. «Μου φαινόταν αδιανόητο να αφήσω μια γριούλα μετά από όσα είχε προσφέρει σε μένα» έλεγε.

Συλλυπητήρια τηλεγραφήματα
Τη βαθιά θλίψη της για τον θάνατο του Γ.Δαλιανίδη εκφράζει η Δημοκρατική Αριστερά. «Προσηλωμένος στις δημοκρατικές αρχές, αγωνίστηκε έως το τέλος της ζωής του για την ανανέωση των ιδεών της αριστεράς, στηρίζοντας την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Σταθερός δημοκράτης από τα νεανικά του χρόνια, πέρασε ένα διάστημα της ζωής του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Γερμανών. Ο Γιάννης Δαλιανίδης σημάδεψε με το έργο του μια ορισμένη περίοδο του ελληνικού κινηματογράφου» αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση.