Το 1820 δειλά δειλά  με μικρές απεργίες άρχισε το γυναικείο κίνημα και κορυφώθηκε στις
8 Μαρτίου του 1857. Οι γυναίκες που εργάζονταν σε βιοτεχνίες που έφτιαχναν ρούχα,
στην Νέα Υόρκη, απέργησαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες και λιγότερες ώρες εργασίας.
Η απεργία διαλύθηκε με βίαια μέσα από την αστυνομία της πόλης. Το γυναικείο εργατικό
κίνημα είχε όμως γεννηθεί. Ένας σκληρός αγώνας για τα δικαιώματα της γυναίκας, στην
εργασία αλλά και στην εκτός εργασίας ζωή της, ξεκίνησε και συνεχίζεται μέχρι της μέρες μας.
Η 8η Μαρτίου είναι αφιερωμένη στον αγώνα αυτό. Καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα
της Γυναίκας, μετά από πρόταση της γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρας Τσέτκιν (Clara Zetkin),
το 1910 κατά την διάρκεια της Δευτέρας Διεθνούς Διάσκεψης Σοσιαλιστριών, στην Κοπεγχάγη.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε το 1977, την 8η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα
για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και την Διεθνή Ειρήνη.
Αυτό το παγκόσμιο κίνημα επηρέασε και την Ελλάδα φυσικά. Η θέση της γυναίκας στην
ελληνική κοινωνία αναβαθμίστηκε, τουλάχιστον θεσμικά, το 1952 όπου με τον νόμο 2159 οι
Ελληνίδες απέκτησαν το δικαίωμα «εκλέγειν και εκλέγεσθαι». Δηλαδή μπορούσαν πλέον
να ψηφίζουν στις εκλογές, δημοτικές και βουλευτικές, αλλά και να υποβάλουν υποψηφιότητα
σε αυτές για να εκλεγούν. Πρώτη Ελληνίδα βουλευτής ήταν η Ελένη Σκούρα που έβαλε
υποψηφιότητα με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός».