Αθανάσιος Αργυρός- Νιγρίτα
Σαν Σήμερα 9-1-1945 Απεβίωσε ο Αθανάσιος Αργυρός: Εξέχων νομικός, πολιτικός, δημοσιογράφος. Του είχε προταθεί η αρχηγία του Λαϊκού Κόμματος ,την αρνήθηκε για λόγους μετριοφροσύνης…
Επιμέλεια Αντώνης Αθ. Φραγγεδάκης Δικηγόρος
Απεβίωσε στο Βόλο ο Αθανάσιος Αργυρός. Γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών το 1859. Ύστερα από τη στοιχειώδη εκπαίδευσή του στην ιδιαίτερη πατρίδα του ήρθε στις Σέρρες και φοίτησε στο Διδασκαλείο του «Μεγάλου του Γένους Δάσκαλου», όπως αποκαλούνταν ο Δημήτριος Μαρούλης. Με το τέλος της εκπαίδευσής του πηγαίνει για ένα μικρό διάστημα στη Κωνσταντινούπολη, όπου και εργάζεται ως δάσκαλος και στη συνέχεια γράφεται στη Νομική σχολή Αθηνών ενώ αργότερα παρακολουθεί μαθήματα Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι. Ταυτόχρονα και για λίγο χρονικό διάστημα ο Αθανάσιος Αργυρός υπηρέτησε στο εκεί ελληνικό προξενικό διπλωματικό σώμα. Από το 1886 και μέχρι το 1906 άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα, ενώ παράλληλα ήταν και πρόεδρος του εν Αθήναις Μακεδονικού συλλόγου. Τότε εξέδωσε την «Μικράν Επιτομήν» του Ρωμαϊκού Δικαίου για χρήση των τότε φοιτητών ενώ μετέφρασε δύο πολύ αξιόλογα νομικά έργα: το ένα ήταν η «Παγκόσμιος Ιστορία» του Γιάκερ, που κυκλοφορούσε σε φυλλάδια και το άλλο, η «Ρωμαϊκή Ιστορία» του Duruy. Μετέφρασε αυτόχρονα και για λίγο χρονικό διάστημα ο Αθανάσιος Αργυρός υπηρέτησε στο εκεί ελληνικό προξενικό διπλωματικό σώμα. Από το 1886 και μέχρι το 1906 άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα, ενώ
παράλληλα ήταν και πρόεδρος του εν Αθήναις Μακεδονικού συλλόγου. Τότε εξέδωσε την «Μικράν Επιτομήν» του Ρωμαϊκού Δικαίου για χρήση των τότε φοιτητών ενώ μετέφρασε δύο πολύ αξιόλογα νομικά έργα: το ένα ήταν η «Παγκόσμιος Ιστορία» του Γιάκερ, που κυκλοφορούσε σε φυλλάδια και το άλλο, η «Ρωμαϊκή Ιστορία» του Duruy. Μετέφρασε Μετέφρασε από τα γερμανικά το κλασσικό έργο του διάσημου Windscheid «Περί του Δικαίου των Πανδεκτών». Δημοσιογραφούσε στην εφημερίδα «Αστραπή» του Γιολδάση, στον «Τηλέγραφο» του Γ. Σιβτανίδη, στο «Εμπρός» του Δημ. Καλαποθάκη, στην «Ακρόπολη» του Β. Γαβριηλίδη και στη «Νέα Ημέρα» της Τεργέστης. Το 1892 εξέδωσε το φιλολογικό περιοδικό «Γενική επιθεώρησις» και έγραψε την «Ιστορία των Αθηνών», έκδοση Σαλίβερου (1901). Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα και αφού προηγουμένως βοήθησε στην οργάνωσή του, αναχώρησε για την Αμερική με σκοπό να συνεγείρει το εκεί ελληνικό στοιχείο. Έφτασε στη Ν. Υόρκη στα 1907 και διενήργησε εράνους ανάμεσα στους Έλληνες ύστερα από συνεννόηση με το Στέφανο Δραγούμη. Εκεί τελικά ανέλαβε τη διεύθυνση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Θερμοπύλαι», την οποία και μετέτρεψε σε καθημερινή. Αυτό ξεσήκωσε την αντίδραση των άλλων ελληνικών εφημερίδων και ο Αθανάσιος Αργυρός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ν. Υόρκη και να μεταβεί στο Σικάγο, όπου και εξέδωσε τη δική του καθημερινή εφημερίδα, την «Αθηνά». Όταν πληροφορήθηκε για τον Ελληνοτουρκικό και λίγο αργότερα για τον Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο κατάφερε να συγκεντρώσει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων και να βοηθήσει στη συγκέντρωση 50.000 αλκίμων Ελλήνων εθελοντών, πολλούς από τους οποίους αποχαιρέτησε ο ίδιος προσωπικά λίγο πριν την αναχώρησή τους για την Ελλάδα. Μετά τη λήξη του πολέμου ο Αθανάσιος Αργυρός μετέφερε την εφημερίδα του στη Ν. Υόρκη. Ήδη βρισκόταν στην Αμερική 8 ολόκληρα χρόνια. Η Ελλάδα ήταν σχεδόν διπλάσια σε έκταση και στη Μακεδονία όλοι ετοιμάζονταν για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές. Στις Σέρρες οι φιλελεύθεροι βουλευτές Δ. Πάζης και Δ. Δίγκας πίστευαν πως ο Αθανάσιος Αργυρός, αν και βασιλικός, «θα ηκολούθη την σημαίαν υφ' ην θα εξελέγετο...». Πράγματι, αν και στην Αμερική, ο Αθανάσιος Αργυρός εκλέχθηκε από τους Σερραίους βουλευτές του κόμματος των Φιλελευθέρων. Ο Αργυρός αποδέχθηκε την εκλογή αλλά μόλις έφτασε στον Πειραιά έκανε την εξής δήλωση: «- Εξελέγην εις Βενιζελικόν συνδυασμόν αλλά δεν είμαι Βενιζελικός». 'Ύστερα συνάντησε τον Βενιζέλο και του δήλωσε πως ανήκει στο Λαϊκό κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Την εποχή εκείνη μεγάλη ευεργεσία στην οικογένεια του Γ. Καραμανλή πρόσφερε ο τότε καθηγητής και βουλευτής Σερρών Αθανάσιος Αργυρός, ο οποίος μετά τις σαρωτικές σε βάρος του Βενιζέλου εκλογές του 1920 περιελήφθη στην κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη.
(Τότε ο Α. Αργυρός ανέλαβε την επιμόρφωση του πρωτότοκου Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα (1923), όπου και τον εισήγαγε οικότροφο στο Αθηναϊκό Λύκειο Μεγαρέως (στο Παγκράτι) προκειμένου στη συνέχεια να σπουδάσει δικηγόρος. Τελικά ο Κ. Καραμανλής φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ΄ όπου έλαβε το πτυχίο της νομικής στις 13 Δεκεμβρίου του 1929.)
Στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 ο Αθ. Αργυρός εκλέχθηκε «πληρεξούσιος βουλευτής της Γ΄ εν Αθήναις Εθνικής Συντακτικής των Ελλήνων Συνελεύσεως» και στη συνέχεια έγινε υπουργός Γεωργίας και πρωτοστάτησε «για μια Αθήνα πράσινη». Ο χρηματίσας κάποτε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηνών Δ. Σκουζές, έγραψε γι' αυτόν: «Όλοι δε οι Αθηναίοι διετήρουν ευγνώμονα την μνήμην υπέρ αυτού διά τους σοφούς νόμους τους οποίους συνέταξε προς τούτο!». Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την εκτέλεση του Δημ. Γούναρη, η πλειοψηφία των βουλευτών του Λαϊκού κόμματος τον υπέδειξε ως υποψήφιο για την από μέρους του διαδοχή στην αρχηγία του Λαϊκού κόμματος, την οποία όμως δεν αποδέχτηκε για λόγους μετριοφροσύνης αλλά και γιατί δεν είχε την ανάλογη οικονομική επιφάνεια. Έτσι πρωτοστατεί να εκλεγεί ο Παναγής Τσαλδάρης. Ανάμεσα στα χρόνια 1923 - 1926 άσκησε δικηγορία στις Σέρρες.
Επιμέλεια Αντώνης Αθ. Φραγγεδάκης Δικηγόρος
Απεβίωσε στο Βόλο ο Αθανάσιος Αργυρός. Γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών το 1859. Ύστερα από τη στοιχειώδη εκπαίδευσή του στην ιδιαίτερη πατρίδα του ήρθε στις Σέρρες και φοίτησε στο Διδασκαλείο του «Μεγάλου του Γένους Δάσκαλου», όπως αποκαλούνταν ο Δημήτριος Μαρούλης. Με το τέλος της εκπαίδευσής του πηγαίνει για ένα μικρό διάστημα στη Κωνσταντινούπολη, όπου και εργάζεται ως δάσκαλος και στη συνέχεια γράφεται στη Νομική σχολή Αθηνών ενώ αργότερα παρακολουθεί μαθήματα Πολιτικών Επιστημών στο Παρίσι. Ταυτόχρονα και για λίγο χρονικό διάστημα ο Αθανάσιος Αργυρός υπηρέτησε στο εκεί ελληνικό προξενικό διπλωματικό σώμα. Από το 1886 και μέχρι το 1906 άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα, ενώ παράλληλα ήταν και πρόεδρος του εν Αθήναις Μακεδονικού συλλόγου. Τότε εξέδωσε την «Μικράν Επιτομήν» του Ρωμαϊκού Δικαίου για χρήση των τότε φοιτητών ενώ μετέφρασε δύο πολύ αξιόλογα νομικά έργα: το ένα ήταν η «Παγκόσμιος Ιστορία» του Γιάκερ, που κυκλοφορούσε σε φυλλάδια και το άλλο, η «Ρωμαϊκή Ιστορία» του Duruy. Μετέφρασε αυτόχρονα και για λίγο χρονικό διάστημα ο Αθανάσιος Αργυρός υπηρέτησε στο εκεί ελληνικό προξενικό διπλωματικό σώμα. Από το 1886 και μέχρι το 1906 άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα, ενώ
παράλληλα ήταν και πρόεδρος του εν Αθήναις Μακεδονικού συλλόγου. Τότε εξέδωσε την «Μικράν Επιτομήν» του Ρωμαϊκού Δικαίου για χρήση των τότε φοιτητών ενώ μετέφρασε δύο πολύ αξιόλογα νομικά έργα: το ένα ήταν η «Παγκόσμιος Ιστορία» του Γιάκερ, που κυκλοφορούσε σε φυλλάδια και το άλλο, η «Ρωμαϊκή Ιστορία» του Duruy. Μετέφρασε Μετέφρασε από τα γερμανικά το κλασσικό έργο του διάσημου Windscheid «Περί του Δικαίου των Πανδεκτών». Δημοσιογραφούσε στην εφημερίδα «Αστραπή» του Γιολδάση, στον «Τηλέγραφο» του Γ. Σιβτανίδη, στο «Εμπρός» του Δημ. Καλαποθάκη, στην «Ακρόπολη» του Β. Γαβριηλίδη και στη «Νέα Ημέρα» της Τεργέστης. Το 1892 εξέδωσε το φιλολογικό περιοδικό «Γενική επιθεώρησις» και έγραψε την «Ιστορία των Αθηνών», έκδοση Σαλίβερου (1901). Κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα και αφού προηγουμένως βοήθησε στην οργάνωσή του, αναχώρησε για την Αμερική με σκοπό να συνεγείρει το εκεί ελληνικό στοιχείο. Έφτασε στη Ν. Υόρκη στα 1907 και διενήργησε εράνους ανάμεσα στους Έλληνες ύστερα από συνεννόηση με το Στέφανο Δραγούμη. Εκεί τελικά ανέλαβε τη διεύθυνση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Θερμοπύλαι», την οποία και μετέτρεψε σε καθημερινή. Αυτό ξεσήκωσε την αντίδραση των άλλων ελληνικών εφημερίδων και ο Αθανάσιος Αργυρός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Ν. Υόρκη και να μεταβεί στο Σικάγο, όπου και εξέδωσε τη δική του καθημερινή εφημερίδα, την «Αθηνά». Όταν πληροφορήθηκε για τον Ελληνοτουρκικό και λίγο αργότερα για τον Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο κατάφερε να συγκεντρώσει το ποσό του ενός εκατομμυρίου δολαρίων και να βοηθήσει στη συγκέντρωση 50.000 αλκίμων Ελλήνων εθελοντών, πολλούς από τους οποίους αποχαιρέτησε ο ίδιος προσωπικά λίγο πριν την αναχώρησή τους για την Ελλάδα. Μετά τη λήξη του πολέμου ο Αθανάσιος Αργυρός μετέφερε την εφημερίδα του στη Ν. Υόρκη. Ήδη βρισκόταν στην Αμερική 8 ολόκληρα χρόνια. Η Ελλάδα ήταν σχεδόν διπλάσια σε έκταση και στη Μακεδονία όλοι ετοιμάζονταν για τις πρώτες ελεύθερες εκλογές. Στις Σέρρες οι φιλελεύθεροι βουλευτές Δ. Πάζης και Δ. Δίγκας πίστευαν πως ο Αθανάσιος Αργυρός, αν και βασιλικός, «θα ηκολούθη την σημαίαν υφ' ην θα εξελέγετο...». Πράγματι, αν και στην Αμερική, ο Αθανάσιος Αργυρός εκλέχθηκε από τους Σερραίους βουλευτές του κόμματος των Φιλελευθέρων. Ο Αργυρός αποδέχθηκε την εκλογή αλλά μόλις έφτασε στον Πειραιά έκανε την εξής δήλωση: «- Εξελέγην εις Βενιζελικόν συνδυασμόν αλλά δεν είμαι Βενιζελικός». 'Ύστερα συνάντησε τον Βενιζέλο και του δήλωσε πως ανήκει στο Λαϊκό κόμμα του Δημητρίου Γούναρη. Την εποχή εκείνη μεγάλη ευεργεσία στην οικογένεια του Γ. Καραμανλή πρόσφερε ο τότε καθηγητής και βουλευτής Σερρών Αθανάσιος Αργυρός, ο οποίος μετά τις σαρωτικές σε βάρος του Βενιζέλου εκλογές του 1920 περιελήφθη στην κυβέρνηση του Δημητρίου Γούναρη.
(Τότε ο Α. Αργυρός ανέλαβε την επιμόρφωση του πρωτότοκου Κωνσταντίνου Καραμανλή στην Αθήνα (1923), όπου και τον εισήγαγε οικότροφο στο Αθηναϊκό Λύκειο Μεγαρέως (στο Παγκράτι) προκειμένου στη συνέχεια να σπουδάσει δικηγόρος. Τελικά ο Κ. Καραμανλής φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ΄ όπου έλαβε το πτυχίο της νομικής στις 13 Δεκεμβρίου του 1929.)
Στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920 ο Αθ. Αργυρός εκλέχθηκε «πληρεξούσιος βουλευτής της Γ΄ εν Αθήναις Εθνικής Συντακτικής των Ελλήνων Συνελεύσεως» και στη συνέχεια έγινε υπουργός Γεωργίας και πρωτοστάτησε «για μια Αθήνα πράσινη». Ο χρηματίσας κάποτε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηνών Δ. Σκουζές, έγραψε γι' αυτόν: «Όλοι δε οι Αθηναίοι διετήρουν ευγνώμονα την μνήμην υπέρ αυτού διά τους σοφούς νόμους τους οποίους συνέταξε προς τούτο!». Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την εκτέλεση του Δημ. Γούναρη, η πλειοψηφία των βουλευτών του Λαϊκού κόμματος τον υπέδειξε ως υποψήφιο για την από μέρους του διαδοχή στην αρχηγία του Λαϊκού κόμματος, την οποία όμως δεν αποδέχτηκε για λόγους μετριοφροσύνης αλλά και γιατί δεν είχε την ανάλογη οικονομική επιφάνεια. Έτσι πρωτοστατεί να εκλεγεί ο Παναγής Τσαλδάρης. Ανάμεσα στα χρόνια 1923 - 1926 άσκησε δικηγορία στις Σέρρες.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
.jpg)
