Το απόλυτο κενό είναι μια ιδεατή κατάσταση, που δεν ισχύει πουθενά, ούτε και στο διάστημα. Παρ’ όλο που οι αποστάσεις μεταξύ άστρων, γαλαξιών κτλ.είναι τεράστιες και ο χώρος ανάμεσά τους πολύ περισσότερο «άδειος» ακόμη και από το καλύτερο κενό που μπορούμε να φτιάξουμε στο εργαστήριο, εμπεριέχει εντούτοις ορισμένα σωματίδια.

Εκτός αυτού, ο χώρος στο διάστημα διαπερνάται και από διάφορες μορφές ακτινοβολίας. Εάν τοποθετήσουμε κάποιο φυσικό αντικείμενο στο σχεδόν κενό διάστημα, θα αποκτήσει σταδιακά μια θερμοκρασία, η οποία θα εξαρτάται από το πόση ακτινοβολία εκπέμπει ή/και απορροφά, καθώς και από το πόσο κοντά σε άλλες πηγές θερμότητας βρίσκεται. Αν υποθέσουμε ότι το αντικείμενο έχει τοποθετηθεί πολύ μακριά από τέτοιες πηγές ακτινοβολίας και θερμότητας, η θερμοκρασία του θα πέσει σταδιακά στους 3 βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν (-273 βαθμοί Κελσίου ή 0 βαθμοί Κέλβιν). Αυτό σημαίνει πως η θερμοκρασία στο απώτερο διάστημα είναι περίπου 3 βαθμοί Κέλβιν.

Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι αυτή η θερμοκρασία είναι η θερμοκρασία που αντιστοιχεί στην κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, που εκπέμφθηκε στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας του σύμπαντος και αποτελεί το θερμικό υπόλειμμα του υπέρθερμου παρελθόντος του.